اصول و مبانی اقامتگاه
اصول و مبانی اقامتگاه
اصول و مبانی اقامتگاه : ( وکیل اقامت ، اصول تابعیت و وکیل مهاجرت جهت کشور های خارجی )
همانطور که در مورد تابعیت اصلی ذکر کردیم ،اقامت نیز تقریبا بر همان اصول مبتنی است :اصل لزوم اقامت ، اصل وحدت اقامت و اصل تغیر پذیری اقامت .
اصل لزوم اقامتگاه :
هر شخصی باید دارای اقامت گاه معینی باشد اقامت هر شخصی بایستی مشخص باشد ،تا در هنگام بروز مسایلی ،از قبیل تعیین قانون صلاحیت دار ،تعییین دادگاه صلاحیت دار و غیره اشکالی پیش نیاید .
در مورد تابعیت اشاره شد که با این که اصل لزوم تابعیت یکی از اصول ابتدایی و مهم تابعیت است ،ولی در عمل گاهی اشخاصی یافت می شوند که به جهتی بدون تابعیت می باشند .
در خصوص اقامت البته این مساله کمتر ممکن است پیش می اید،چون به هر حال هر شخصی در یک محلی بسر می برد و معمولا در همان محل ، اقامت او قرار دارد و امور حقوقی وی می گذرد.
بنابر این هیچ کس بدون اقامت نیست ،بلکه ممکن است اقامت وی مشخص نباشد که به این گونه افراد adomideکه در جوار apatride(بی تابعیت ) قرار می گیرد داده اند .
ممکن است شخصی تبعه دولتی باشد ولی بدون اقامت باشد و یا بر عکس ممکن است شخصی اقامت معینی داشته باشد اما تابعیت اومشخص نباشد .هم چنین ممکن است فردی نه تابعیت مشخصی داشته باشد و نه دارای اقامت معینی باشد .
پس طبق اصل لزوم اقامت معین وصرفنظر از شرایط خاص فوق هر شخصی به محض تولد ،باید دارای اقامت معینی داشته باشد .بعد ها خواهیم دید که اقامت شخص از زمان تولد تا سن رشد ،معمولا اقامت ولی یا والدین طفل ( بر حسب قوانین کشور های مختلف) می باشد . همچنین به موجب این اصل هیچ کس نباید اقامت خود را بدون به دست آوردن اقامت دیگر از دست بدهد .اما در عمل ،از دست دادن اقامت در یک کشور منوط به تحصیل اقامت در کشور دیگر نمی باشد و همین ممکن است موجب به وجود آمدن اشخاص بی اقامت))((adomideشود
برای رفع این مشکل و جلب اطمینان اشخاص ثالث معمولا از ضابطه آخرین اقامت استفاده می شود. بدین معنی که تا زمانی که شخص اقامت جدیدی تحصیل ننموده است ،مقیم اقامت سابق خود محسوب می شود .بنابر این در صورتی که شخصی نسبت به وجود اقامت جدید شخص دیگری تردید داشته باشد ،به اقامت سابق وی مراجعه خواهد نمود .
اقسام اقامت:
اقامت از لحاظ حقوق مدنی دو نوع است : اقامت عام یا حقیقی و اقامت خاص یا قرار دادی .
اقامت عام _ اقامتی است که مربوط به کلیه حقوق مدنی و تعهدات شخص است و خود بر دو قسم است :
اقامت اختیاری و اقامت اجباری یا تبعی.
اقامت اختیاری Domicile of choice
عبارت است ازاقامتی که شخص واجد اهلیت به اراده و میل خود تعیین می کند.هر شخصی آزاد است در هر محلی که بخواهد اقامت خود را تعیین نماید .به موجب ماده۱۰۰۲ قانون مدنی ایران اقامت هر شخص محلی است که در آنجا سکونت داشته باشد و مرکز مهم امور اونیز ان جا باشد . اگر محل سکونت کسی غیر از مرکز مهم امور اوباشد ، مرکز مهم امور اواقامتگاه اومحسوب است.
مطابق اصل ۳۳قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران : هیچ کس را نمی توان از محل اقامت خود تبعیدکرد یا از اقامت در محل مورد علاقه اش ممنوع یا به اقامت خود تبعید کرد یا از اقامت در محل مورد علاقه اش ممنوع یا به اقامت در محلی مجبور ساخت ،مگر در مواردی که قانون مقرر می دارد . این مطلب در اصل ۳۸ طرح پیش نویس قانون اساسی ایران با عبارت تقریبا مشابه ذکر شده بود با این تفاوت مهم که در ابتدای اصل به جای هیچ کس عبارت هیچ یک از ایرانیان به چشم می خورد .بنابرین اصل ۳۳ ق.ا.ناظر به کلیه افراد اعم از ایرانی و غیر ایرانی است .
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.