پناهندگی سنگاپور
پناهندگی در سنگاپور
پناهندگی در سنگاپور یکی از راههای مهاجرت به سنگاپور است.اخذ اقامت سنگاپور از طریق پناهندگی کار تقریبا غیرممکنی است.زیرا این کشور گرچه سعی در برقراری صلح در منطقه دارد اما ساز و کار مشخص و مدونی برای پناهندگی ندارد و اصولا اخذ اقامت سنگاپور از طریق پناهندگی جزو راهای اخذ اقامت این کشور محسوب نمی شود.
گفتنی ست کشور سنگاپور دومین کشور کوچک آسیا است که از جزیره سنگاپور و چند جزیره کوچک دیگر تشکیل شده و مساحتی در حدود ۷۱۵ کیلومتر مربع دارد و این مساحت کم عدم اعطای اقامت سنگاپور از طریق پناهندگی را توجیه پذیرتر می نماید.اگر قصد اخذ اقامت سنگاپور از طریق پناهندگی را دارید بهتر آن است طرق دیگری برای ورود به این کشور انتخاب کنید به خصوص که این کشور درصدد پیشرفت بیشتر و جذب نیروهای بین الملی ست اخذ اقامت سنگاپور از طریق پناهندگی چندان عقلایی به نظر نمی رسد.لذا با انتخاب طرق دیگر از توصیه ها و راهنمایی های وکلای مجرب موسسه ملک پور برخوردار باشید تا بتوانید بهترین را برای خودتان بسازید.
سنگاپور به عنوان کشوری کوچک و پرجمعیت قادر به قبول پناهندگان نیست حتی با وجود اینکه در حال حاضر میلیون ها نفر از مردم جنگ زده سوریه در این کشور پناهنده شده اند سنگاپور اعلام کرده است تا زمانی که جنگ پایان یابد و به یک راه حل سیاسی برسند و صلح در داخل کشور سوریه و کل منطقه حکم فرما شود برای کمک به قربانیان با کمیساریای عالی پناهندگان در سازمان ملل متحد و گروه های بشردوستانه کار خواهد کرد ولی MHA اعلام کرده است که سنگاپور پناهجویان یا افرادیکه به دنبال پناهندگی سیاسی هستند را صرف نظر از قومیت و ملیت آنها نمی پذیرد .
بین سال های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۹ نزدیک به ۵۰۰۰پناهجوی ویتنامی از طریق کشتی های تجاری وارد سنگاپور شدند.سنگاپور اولین کشوری ست که از ورود پناهجویان به خط ساحلی کشورش جلوگیری به عمل آورد به جای آنکه غذا،آب و سوخت در اختیار آنها قرار دهد در این امر نیروهای مسلح سنگاپور(SAF)با نیروی دریایی آن(RSN) همکار کردند.
موسسه ملک پور و موسسه مشاوره ای MIE اتریش هیچگونه خدمات و مشاوره ای در زمینه ی پناهندگی انجام نمیدهند و این مقاله تنها جهت اطلاع و آگاهی عموم از مضرات و خطرات پناهندگی میباشد.
در پایان ژوئن ۱۹۹۶ اردوگاه پناهجویان بعد از بازگرداندن آخرین دسته ۹۹ نفره از boat people به کشورشان که از سال ۱۹۹۶ در آنجا زندگی می کردند رسماٌ بسته شد.حتی جاده هاوکینگ که محل اردوگاه پناهندگان بود بعد از آن بسته شد.
آیا سنگاپور دلیلی برای قبول نکردن پناهندگان دارد؟
بحران کنونی قایق های مهاجر در جمنوب شرق آسیا که شامل آزار و اذیت اقیلیت روهینگیا میانمار و فقر در بنگلادش می شود توجه جهان را جلب کرده است.در حالی که گزارش از ورود قایق به آب های سنگاپور وجود دارد دولت پیشگیرانه اظهار داشت که کشور در موقعیت برای قبول افراد به دنبال پناهندگان سیاسی یا پناهندگی نیست.
این موقعیت دو سال و نیم پیش مورد آزمایش قرار گرفت زمانی که یک کشتی ثبت شده ویتنامی حامل ۴۰ پناهجو برمه ای در سواحل سنگاپور وارد شده بود.آنها در خلیج بنگال نجات داده شدند پس از آنکه کشتی آنها در Nayou بنگلادش غرق شد،مقامات سنگاپور مانع از ورود بازماندگان شدند.ممانعت از ورود پناهندگان و پناهجویان اغلب به مساحت محدود در سنگاپور و تجربه ناخوشایند کشور در خصوص پناهندگان در سال ۱۹۷۰ نسبت داده می شود با این حال نیاز به بررسی دقیق تر دارد.
مساحت کم زمین
مساحت کم زمین استدلالی ست که معمولا برای توجیه ناتوانی خود در پذیرش افرادی که به دنبال پناهندگی هستند به کار می رود.سنگاپور یکی از کوچک ترین کشورهای جهان با مساحت کل حدود ۷۱۵ کیلومتر مربع و جمعیت ۴۷/۵ میلیون نفری است.هجوم پناهندگان و پناهجویان بدون شک به زیر ساخت های ملی تیره و تار این کشور اضافه خواهد کرد.این به معنی افزایش تقاضا برای مسکن،تراکم بیشتر در جاده ها و کم شدن فضای مشترک برای لذت بردن شهروندان است
با این حال تصویب جمعیت کاغذ سفید یا همان Population White Paper در سال ۲۰۱۳ نشان داده است که تعداد زیاد ممکن است مشکل نباشد.با توجه به جمعیت کاغذ سفید سنگاپور قصد افزایش جمعیت حاضر را تا سال ۲۰۳۰ بین ۵/۶ تا ۹/۶ دارد.دولت می گوید مساحت سنگاپور از سال ۱۹۶۵ حدود ۲۳درصد افزایش پیدا کرد و سرمایه گذاری در امکانات زیربنایی در حال انجام است و مساحت زمین این کشور را قادر به گسترش و حفظ جمعیت کرده.
تجربه تاریخی ناخوشایند
یکی دیگر از عوامل محرک در سیاست درهای بسته سنگاپور تجربه ی ناخوشایندی ست که در سال ۱۹۷۰ در کمک به بحران پناهندگان ویتنامی داشته اند.
نزدیک به یک میلیون نفر از هندوچینی ها اختلال شدید برای کشورهای همسایه شان به ارمغان آورند، به همین دلیل دولت سنگاپور دستورالعمل فرموله شده ای برای کنترل پذیرش قایق های مردمی برقرار نمود. در سال ۱۹۷۸، سنگاپور و کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان (UNHCR) به توافقی برای حمایت بین المللی از پناهندگان پیوست. سنگاپور موافقت کرد که یک اردوگاه موقت در جاده هاوکینز به پناهندگان اجازه دهد تا حداکثر ۱۰۰۰ پناهنده برای یک دوره بیش از ۹۰ روز در آنجا بمانند.
پناهندگان اجازه پیاده شدن ندارند تا زمانی که نماینده UNHCR یک تعهد کتبی دهد به ارائه هر چه سریع تر یک راه حل دائمی که در این مورد خاص اسکان مجدد در یک کشور ثالث می باشد.همزمان باید نمانده UNHCR گواهی کند که پناهندگان به وسیله ماموریت خارجی در سنگاپور بررسی شده اند. این فرایند به عنوان سیستم تضمین به تمام پناهندگان بعد از نجات یافتن و رسیدن به پورت سنگاپور اسکان مجدد اعطا می کند.
پس از کنفرانس در مورد پناهندگان هندوچین در سال ۱۹۸۹ طرح جامع اقدام اجرا شد تا نشان دهد تمام پناهندگان و کسانی که به میهن خود بازگشتند به طور واقعی پیدا نشدند در حالی که ماموریت خارجی در سنگاپور برای ارائه تضمین به واردشدگان جدید که الزامات لازم برای پناهندگی را نداشتند تا اسکان مجدد به آنها اعطا شود ادامه داشت.در نتیجه سنگاپور این برنامه را ترک کرد با قبول مسئولیت میزبانی پناهندگان رد شده تا زمانی که به کشورشان بازگردند
برای سال ها بسیاری از پناهجویان بسیاری از پناهندگان رد شده حاضر به بازگشت داوطلبانه نبودند در واقع ۷۲ نفر از پناهجویان رد شده برای بازنگشتن به کشورشان مقاومت سختی کردند و اقدام به فرار از کمپ هاوکینز و اعتراض به دفتر کمیساریای عالی پناهجویان نمودند.دیگران اقدام به خودکشی و اعتصاب غذا زدند.این تجربه تلخ و وعه شکنی کشورهای اسکان مجدد دهنده باعث شد سنگاپور در سال ۱۹۹۶ اعلام کند که پناهندگان دیگر اجازه ورود به کشورش را ندارند حتی اگر کشور ثالثی متعد به اسکان آنها شود.
در حالی که این تجربه تلخ می تواند نگران کننده باشد اما به اندازه کافی مهم نیست تا دلیلی برای محدود کردن ورود پناهندگان و پناهجویان باشد.سنگاپور باید برای جلوگیری از نتایج مشابه به جای بستن درها تدابیر حفاظتی اتخاذ کند مثلا سنگاپور می تواند یک سیستم تشخیص پناهندگی برای رسیدگی به ادعاهای متقاضیان ایجاد کند یا یک پروسه روشن و مشخص برای بازگشت به وطن تنظیم کند و حقوق متقاضیان را در زمانی که در کشورش هستند تعیین کند.پذیرش مشروط به دولت هایی که پناهندگی اعطا می کنند بر اساس کل تعداد درخواست ها،تاثیر اقامت موقت یا طولاتی مدت پناهندگان که باعث تبدیل به شهروندی می شود،مهارت ها و صلاحیت های پناهندگان و ارزیابی اینکه آیا لینک های ویژه بین پناهندگان و جامعه محلی مانند شباهت زبانی و فرهنگی وجود دارد یا خیر.
نتیجه گیری
همان طور که از مطالب پیش گفته بر می آید کشور سنگاپور با وجود جنگ های فراوان در آسیا درهای بازی برای پناهجویان ندارد و به همین دلیل قوانین مدون و ساز و کاری نیز برای ورود و سامان دادن به آنها تدوین نکرده. سنگاپور بدن توجه به این موضوع که تصمیم گیری در خصوص پذیرش یا رد درخواست پناهندگی می تواند در بعضی موارد زندگی یا مرگ آنها را تعیین کند و دور کردن آنها به معنی محروم کردن آنها از شانس زندگی یا ساختن زندگی برای خود است از قبول پناهندگان سرباز می زند. انکار ورود آنها براساس تجربه تاریخی ناخوشایند و یا فضای زمین محدود کافی نیست با این ذهنیت سنگاپور باید درموضعش تجدیدنظر کند. ولی آنچه مسلم است آن است که این کشور گزینه مناسبی برای کسانی که قصد پناهندگی دارند نیست و همان طور که در بالا هم اشاره شده بسیاری از پناهندگانی که سال ها در این کشور زندگی کرده اند را به کشور مبداشان بازگردانده.
شما عزیزان در صورت تمایل به اخذ مشاوره در باب راههای مهاجرت قانونی به کشورها میتوانید با دفتر مرکزی ما در وین و یا دفاتر همکار ما در ایران و اقصی نقاط جهان تماس گرفته و از امکان مشاوره رایگان تلفنی ما بهره مند گردید .
سلام صبح بخیر
من ۳۹ ساله متاهل قصد پناهندگی به نروژ یا فنلاند دارم کارمند رسمی آموزش و پرورش و دانشجوی دکتری تاریخ هستم
لطفا راهنمایی کنید
باسلام دوست گرامی موسسه ملک پور در باب اکثر کشورها در اکثر زمینه ها (جز پناهندگی) خدمات ارائه می دهد.